بررسی اثرات ضد دیابتی عصاره هیدروالکلی گل نر گردو در موش های صحرایی نر دیابتی شده توسط استرپتوزوسین

زمینه و هدف: دیابت، ناهنجاری متابولیکی ناشی از نقص در ترشح یا کارکرد انسولین می باشد. گردو ماده ای مغذی است که در طب سنتی برای درمان دیابت استفاده می گردد. از این رو در مطالعه حاضر سعی بر آن شد تا به خواص ضدّ دیابتی عصاره هیدروالکلی گل نر گردو در موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوسین، پرداخته شود.   روش تحقیق: در این پژوهش، 72 سر موش نر بالغ با وزن 200 تا 225 گرم در گروه های شاهد، دیابتی و غیر دیابتی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه شاهد شامل 8 سر موش بود. گروه های دیابتی شده و غیر دیابتی هر کدام شامل 32 سر موش بودند. هر یک از این گروه ها خود به 4 دسته 8 تایی شامل گروه های شاهد، تجربی 1، 2 و 3 تقسیم شدند که به ترتیب g/kg 2، g/kg 4 و g/kg 6 عصاره در روز بمدت 15 روز دریافت کردند . برای ایجاد دیابت به صورت ip از mg/kg 60 استرپتوزوسین، استفاده گردید. موش ها به مدت 15 روز و به صورت تک دوز توسط عصاره تیمار شدند و در پایان روز پانزدهم از طریق داخل بطنی از موش ها خون گیری به عمل آمد. سپس میزان سرمی انسولین و قند خون اندازه گیری گردید. داده ها با کمک آزمون های anova و tukey hsd مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته‏ها: عصاره هیدروالکلی گل نر گردو باعث کاهش معنی دار گلوکز و افزایش انسولین در گروه های دیابتی شده نسبت به گروه های غیر دیابتی تیمار شده گردید.   نتیجه‏گیری: عصاره هیدروالکلی گل نر گردو با داشتن آنتی اکسیدان هایی نظیر ترکیبات فلانوییدی باعث افزایش میزان هورمون انسولین در گروه های تجربی دیابتی شده با استرپتوزوسین و کاهش قند خون آن ها می گردد.